میخواهم مثل شهدا باشم – بخش اول – اخلاص در شهدا
مقدمه
اخلاص یکی از خصوصیات باارزش انسانی است که همه شهدا با اخلاص بودند و با اخلاص رفتند و اگر انسان بخواهد اجر و پاداش شهید را داشته باشد بهترین راه این است که راه و هدف عالی و آسمانی آنها را دنبال کند و در تحقق آرمان های متعالی آنها بکوشد. و به صفات عالی و اخلاق انسانی آنها متصف شود و در راه تلاش و کوشش برای تحقق اهداف نورانی آنها قدم بردارد. و همانطور که شهدا در مقطع زمانی خود به وظایفشان عمل کردند و از ناموس و دین خود به نحو احسن دفاع کردند، شما نیز باید وظیفه خود را بشناسید و به آن عمل کنید.
خصوصیات عالی انسانی را در شهدا به حدی بود که لایق شهادت شدند . خصوصیاتی مثل : تقوا ، صبر ، ولایت مداری ، ایثار و اخلاص و…
یکی از مهم ترین خصوصیات بندگی ناب خدا اخلاص است که این ویژگی بارز شهدا بود . برای درک بهتر این موضوع اول باید بدانیم که اخلاص چیست و چه مراتبی دارد .
اخلاص به معنای خالص کردن، پاک گردانیدن و برگزیدن است .
مقصود از آن در فرهنگ اسلامی، پاک کردن نیّت از غیر خدا و انجام عمل برای خدا است حقيقت اخلاص، انجام عمل براى خدا و به انگيزه تقرّب به اوست.
برای مطالعه بیشتر اینجا کلیک کنید.
مراحل اخلاص
1 – اخلاص در نیت :
اخلاص در این مرحله، به معنی خالص نمودن نیت از هرگونه شائبه شرک و ریا و اهداف غیر الهی است. انسان در زندگی خود سر دو راهی انتخاب به سر می برد، راهی به سوی معنویت، باطن هستی و خدای متعال و راهی به سوی دنیا، ظاهر هستی و جهت مادی حیات.
پیراستن نفس آن است که از همه تعلقات و انگیزههاى غیر الهى جدا شود و همه اعمال را براى خدا انجام دهد، در روایتى از پیامبر (صلی الله علیه وآله) خطاب به ابوذر بیان می شود :
« و ما بلغ عبد حقیقةالاخلاص حتى لایحب ان یحمد على شىء من عمل للَّه. بنده هرگز به حقیقت اخلاص نمىرسد، جز آن که دوست نداشته باشد او را بر عمل خدایى، بستایند » ( بحارالانوار، ج 82، ص 204)
اولیاء الهی نه تنها نیت خویش را از انگیزه های دنیوی و مادی تخلیه می نمودند، بلکه حتی انگیزه عبادت خود را از ترس از جهنم و طمع بهشت نیز خالص می ساختند. آنها تنها و تنها خدای را از روی محبت و به این دلیل که شایسته عبادت است، عبادت می نمودند و این در حقیقت اوج اخلاص است.
2 – اخلاص در عمل:
اخلاص در عمل به معنی خالص شدن اعمال از گناهان و رسیدن انسان به ملکه تقوی و ورع است و مراتبى دارد:
اول ؛ ترک محرمات و انجام واجبات است.
دوم ؛ ترک مکروهات و انجام مستحبات به ویژه اهتمام به نماز شب است.
سوم ؛ترک آنچه موجب اشتغال قلب به غیر خداى مىشود مانند بسیارى از مباحات، و همواره در جست و جوى خدا بودن و التزام به آنچه که باعث تقرّب درگاه الهى است.
بهترین راه شروع براى ورزیدگى در اخلاص، نماز است که کون جامع و عبادت تام است و اگر بتوان در آن اخلاص داشت و همواره آن را قربة الى اللَّه به جاى آورد، این خود آمادگى و تمرین مىشود که انسان در تمام شؤونات زندگى، اخلاص را رعایت کند.
اگر کسى این مراحل را به طور جدى پشت سر گذاشت، یک قدم به پیش برداشته و آن تسلیم نمودن اقالیم سبعه تن، تحت فرمان الهى است.
3 – تصفیه دل :
یکی از مراحل مهم اخلاص هم بیرون راندن تمام رذایل نفسانى ، حب دنیا ، لذت ها و آرزوهای دنیوی، از درون خانه دل است . آن کس که بتواند شیطان و نفس اماره را از خانه دل بیرون افکند، آن گاه خواهد دید که خداى سبحان- که صاحبخانه است- فضاى دل او را چگونه پر خواهد نموده . در حدیث قدسى است که: قلب المؤمن عرش الرحمان و عرش خدای رحمان جایگاه خدای سبحان است.
نمونه ای از اخلاص در شهدا
شهید عباس بابایی
یکی از هم‌رزمان شهید میگوید: “حدود سالهای60 ـ 61 بود. پایگاه شکاری هشتم، نامهای از ستاد فرماندهی تهران آمد که خلبانان نمونه را برای دریافت اتومبیل معرفی کنید. شهید بابایی آن روزها فرمانده پایگاه بود. ایشان نامه را دید و دستور پیگیری داد. اسامی تهیه شد. طبق بررسیها، نام بابایی هم در لیست قرار گرفت. اسامی را بردیم پیش شهید بابایی تا نامه و لیست افراد را امضا کند. به محض اینکه نام خودش را دید، خط زد و گفت: “برادر! این حق بقیه است، نه من!” گفتم: “طبق بررسیهای ما، شما خودت بیشترین پرواز را داشتی و امتیازت از همه بالاتر است.” اما او به جای اسم خودش، اسم فرد دیگری را نوشت و لیست را امضا کرد”.
نمونه ی دیگر از اخلاص در شهید بابایی
“یک شب هم از اصفهان تا یزد رفتیم برای دیدار شهید آیت‌الله صدوقی. ایشان خیلی به عباس علاقه داشت. به کسی اطلاع ندادیم، اما وقتی رسیدیم منزل شهید صدوقی، دیدیم ایشان در منزل ایستاده و منتظر ماست. تا ما را دید، جلو آمد و سر عباس را روی سینهاش گذاشت و گفت: “آقای بابایی! منتظرتان بودم.”6 چند ساعتی در محضر ایشان بودیم.
زمان خداحافظی که رسید، شهید صدوقی سوییچ یک سواری پیکان را جلوی عباس گذاشت و گفت: “شنیدم به همه خلبانان پایگاه ماشین دادند و شما نگرفتید؛ این متعلق به شماست.” عباس گفت: “حاج آقا! من احتیاجی ندارم. اگر این را به پایگاه هدیه کنید، آن وقت من بیشتر خوشحال میشوم و میتوانم استفاده کنم.” شهید صدوقی دوباره فرمود: “آقای بابایی! پایگاه سهمیه دارد؛ این مال شماست.” این بار عباس با حالت تواضع سرش را پایین انداخت و گفت: “حاج آقا! اگر به پایگاه هدیه بدهید، من خوشحال‌تر میشوم.” آیت‌الله صدوقی فرمود: “حالا که اصرار میکنی، چشم. این ماشین را به پایگاه هدیه میکنم”.
شهید صدوقی علاقه زیادی به عباس بابایی داشت. به گوش خودم شنیدم که فرمود: “بابایی، جوان دوست داشتنی و اهل معنایی است. ای کاش ما هم در کارهایمان این چنین خلوصی داشته باشیم”.
“روزها بود که در منطقه بودیم. اوایل جنگ بود.شهید عباس بابایی پیش من آمد و گفت که باید رانندگی تانک را یادم بدهی .گفتم: “چرا؟” گفت: “نیرو کم است، مشکل آب داریم. بچه ها خیلی اذیت میشوند. باید کاری کنیم.” منابع آب خراب بودند و باید با تانکر از شهر، آب میآوردیم. آن‌قدر اصرار کرد که بالاخره یاد گرفت. دیگه کار هر روزش این بود که بعد از پایان کار اداری و حتی بعد از پرواز، از کابین که بیرون میآمد، میرفت سراغ تانکر آب. آن موقع اگر به کسی میگفتی این راننده تانکر، فرمانده پایگاه هشتم هوایی است، امکان نداشت باور کند .
شهید محمد بروجردی
این شهید بزرگوار، همواره از مصاحبه های مطبوعاتی و دوربین تلویزیونی دوری میکرد و میخواست که از هیاهوها و جنجالها دور بماند و گمنام باشد. در حالی… که یکی از بالاترین سمت های جنگ را بر عهده داشت، همیشه اصرار داشت که چرا از من فیلم‌برداری میکنید، بروید از آن بچه‌هایی فیلم بگیرید که دلاورانه می جنگند. یک روز هنگام پاکسازی محور بانه‌ـ سردشت ، خبرنگار برای تهیه گزارش به سوی او آمد و شروع کرد به فیلم برداری . شهید بروجردی نزد خبرنگار رفت و در نهایت ادب و احترام از او خواست تا فیلمِ را به او بدهد تا کسی نبیند و در جایی پخش نشود. او همه اعمالش برای خدا بود. برای همین برایش فرقی نمیکرد که به او فرمانده بگویند یا سرباز. هدف او جلب رضایت خدا بود .
گروه شهید آوینی